Denk je aan Nepal dan denk je natuurlijk: Zon, Zee, Strand... de hele dag cocktails drinken en een muur van bierkratten bouwen op een camping waar iedereen gewoon Hollands spreekt en waar je net als thuis frikandellen uit de muur kan trekken. De werkelijkheid echter is in schril contrast met dit alomheersende beeld omtrent dit land. Om iedereen maar meteen uit de droom te helpen... Nepal is meer een land van: Bossen, Bergen en Boedha's. Nepal is daarnaast het land waar ik niet van plan was te blijven hangen (mijn plan was om naar China te gaan om daarna via Rusland ergens eind mei weer thuis aan te komen), maar een verlies van iets onzinnings als mijn paspoort kan een plan doen wijzigen... Het krijgen van een nieuw expemplaar kon weken gaan duren aangezien het allemaal via de ambassade van New Delhi geregeld moet worden. Ik moet toegeven dat ik de laatste weken ook echt door de meest vriendelijke mensen ben geholpen, maar helaas werkt de Nepaleese bureaucratie je dan toch soms een beetje tegen

- 'Goedemiddag, ik ben een tijdje geleden mijn paspoort verloren. Ik heb ondertussen een nieuwe, maar nu heb ik ook een nieuw visum nodig. Op jullie muur staat geschreven dat jullie visa verstrekken. Klopt dat?'
- 'Ja, klopt meneer, maar in geval van een gestolen of verloren paspoort zult u uw visum aan de overkant moeten aanvragen... ziet u dat kastje daar naast die tempel? De mensen daar kunnen u vast en zeker verder helpen'
'Dankuwel!'
- 'Ah ja... Goedemiddag. Het volgende: ik heb dus een tijdje geleden mijn paspoort verloren en daarbij automatisch dus ook mijn visum voor Nepal. Ik heb nu een nieuw paspoort en heb nu alleen nog een nieuw visum nodig. Kan ik die hier krijgen?
- 'Ja hoor, geen probleem. Heeft u een kopie van uw vorige visum?'
- 'hmm, nee'
- 'oei.. euh... nou dan moet u eventjes de grensovergang bellen waar u het land bent binnengekomen en uw oude visumnummer opvragen'
- 'Euh, tsja... ik ben ook mijn telefoon kwijtgeraakt...'
- 'Ok, oke... lastig.. euh, nou goed , dan zou u eventjes aan de mensen die bij die muur daar aan de overkant werken moeten vragen op zij contact op kunnen nemen met de grenspost'
(terug bij de muur)
- 'Ja, goedemiddag daar ben ik weer... (afin.... blablabla.... na heen en weer gebel heb ik een nummer)
- 'Dus ik begrijp goed dan ik met dit nummer weer terug naar het kastje moet om daar dan 23 formulieren in te vullen zodat ik dan door mag naar de volgende ronde en wellicht kans maak op een visum?!'
- 'Yes Sir! Good luck!' :)
Na bij het kastje alle benodigde formulieren te hebben ingevuld kijkt de kantoorklerk ieder formulier aandachtig na. Opeens kijkt hij op en zegt een beetje teleurgsteld: 'Maar, meneer... uw oude visum is al een tijdje verlopen'.
- 'ja, klopt.... maar ik kon hem de afgelopen weken niet verlengen omdat ik toen dus nog geen paspoort had'
- ' hmm, juist ja... nou goed.. Ik mag u in ieder geval geen nieuw visum geven voordat u uw oude visum eerst heeft verlengd tot en met vandaag en u de boete heeft betaald voor het te laat verlengen van uw visum.'
- 'WAT?!!... maar ik heb sinds gisteren pas een nieuw paspoort, hoe kon ik nu in hemelsnaam eerder mijn visum verlengen.... en als ik mijn visum verleng heb ik toch geen nieuwe meer nodig?.... ik snap er niks meer van!'
- 'Meneer, meneer.... volgens mij moet u gewoon eventjes met de mensen bij de muur gaan praten. Alleen zij kunnen u hierbij helpen.'
Terug bij de muur wordt er nog eens gekeken naar wat er nu moet gebeuren.
- 'Ja, ja... klopt.. het kastje heeft gelijk... u zult eerst de boete moeten betalen voor het te laat verlengen van uw visum'
- ' pffff.... ok, oke...hoeveel is het?'
- ' drie dollar'
- ' haha... hier heb je 5... de rest is voor de service'
- 'Kan ik nu weer terug naar het kastje zeker?'
- ' niet voordat u deze 72 formulieren heeft ingevuld'
Ik draai me om. Ik sta nu met mijn rug tegen de muur.

Terug bij het kastje word ik weer voor iets onbenulligs naar de overkant, naar de muur gestuurd... 'Weet je... ik heb een idee!' zeg ik. 'Jullie lopen nu met mij mee naar de overkant en dan gaan we het daar SAMEN regelen. Ik heb het gevoel dat het dan een stuk sneller en efficienter gaat'
- 'Nee meneer,... wij hebben duidelijke instructies van hoger hand: gedurende werktijd mogen wij niet uit de kast komen'.

Om een lang verhaal niet nog langer te maken... ik heb me uiteindelijk niet op de kast laten jagen en het resultaat is dat alles nu netjes wordt geregeld.

MAAAAAR,.... naast het feit dat ik bijzonder benieuwd ben naar hoeveel mensen nog geboeid aan het lezen zijn (ik moet toegeven dat ik zelf altijd van bijna alle andere travelblogs de inleiding en en slot heb gelezen en dan iets post in de trant van 'echt tof man!!' , 'ah! Weer een vet verhaal!',... maar goed dit enkel effe als openhartig intermezzo)... dusss, naast het feit dat je waarschijnlijk al bent afgehaakt wil ik je alleen meededelen dat het echte verhaal nog moet komen... sorry..

Het verlies van mijn paspoort heeft mij nu de mogelijkheid gegeven om Nepal dan maar eens beter te gaan bekijken. Dus, geen zon, zee, strand.... maar Bossen, bergen en Boedha's. De toeristen die naar Nepal toe komen zijn grofweg in te delen in twee groepen: Zij die de bergen gaan ontdekken.... en zij die 'zichzelf' gaan ontdekken. De verlichtingsindustrie is groter dan ik me ooit had voorgesteld... En dan heb ik het niet over gloeilampen, spaarlampen en TL-buizen maar over sprituele verlichting. Mensen komen hier voor de talloze meditatiecursussen, Yogaworkshops, Reiki-sessies en om zichzelf voor onbepaalde tijd in kloosters te laten opsluiten. Kortom een wereld van hippies met dreadlocks, depressieve huisvrouwen, hallelujha veganisten en een hoop anderen die alle contact met de realiteit zijn kwijtgeraakt.
- vooroordelen?

- jep,... maar wel MIJN vooroordelen.
Nee, voor mij was het duidelijk dat ik heel ver weg wilde blijven van deze duistere verlichtingscultuur. Lekker met beide benen op de grond... op de hoge berggrond.

Die avond in het guesthouse is er in de tuin een groot feest omdat de dochter van de eigenaar jarig is. De tuin stroomt al snel vol met een leuk en kleurrijk gezelschap. Normale mensen op het eerste gezicht..... en toch... al snel heeft iedereen het over mediteren, yoga, reiki.... en het pad naar spirituele verlichting. Nirvana. Ik blijk opeens de enige meditatiemaagd te zijn. En waarom zien jullie er niet uit als depressieve huisvrouwen en veganistische hippies die de hele dag op blote voeten hallelujah naar de zon de sterren lopen te zingen?? Vreemd.

De volgende dag was ik opzoek naar de geldautomaat en spreek de eerste de best vriendelijke jongeman aan die op straat momo's zit te eten. We raken aan de praat en hij blijkt een Indische arts te zijn die hier in Nepal onderzoek doet naar verschillende meditatietechnieken en het pad naar verlichting. Ik vertel hem hier bijzonder skeptisch tegenover te staan. Hij vertelt over zijn ervaringen en uiteindelijk groeten we elkaar gedag.

De volgende dag spreek ik met de vrouw van het consulaat omtrent mijn paspoort. Terloops vertel ik haar ook over de verhalen die ik de afgelopen dagen over meditatie heb gehoord. 'Ja, moet je doen!' zegt ze enthousiast.

AFIN>>> Mijn nieuwsgierheid heeft het gewonnen van skepsis en uiteindelijk ben ik wel heel erg benieuwd naar wat er allemaal achter die kloostermuren gebeurd.. hmm,,, en het levert vast weer een mooi (en lekker kort) verhaal op. (voor wie?! VOOR JULLIE!!!) En wie weet... misschien raak ik wel spriritueel verlicht en blijk ik zomaar opeens de Polder-Boedha te zijn... Jjah... kei leuk toch..

Het resultaat is dat ik met volle naiviteit, vol spanning en met de nodige skepsis die twee weken daarop 2 verschillende kloosters/ gemeenschappen/ sectes heb bezocht en me hier zo open mogelijk aan alles heb overgegen. Ik heb geobserveerd... en met veel mensen gesproken... Het was inderdaad erg bijzonder.

De eerste vraag die ik zou stellen: 'Hebben ze je nu gehersenspoeld Eric? En blijf je nu samen met de hippies, depressieve huisvrouwen en Hallelujah-blote-voeten-mensen in Nepal wonen? Ennn... ben je verlicht, net als Boedha?'

Maar goed,.... nu waarschijnlijk ECHT iedereen is afgehaakt... kap ik er zelf ook maar mee.... de rest van het verhaal typ ik morgen...

Dus: wordt vervolgd (...sorry..)