Maandag 18-10-2010

Tiraspol, Transnistria

Met in zijn rechterhand een vol glas en in zijn linkerhand een dweil bracht de chauffeur ons richting de grens van Moldavië. Het regende pijpenstelen en aangezien de ruitenwissers niet werkten, deed de chauffeur af en toe zijn raampje open en veegde met zijn dweil de voorruit schoon. Hij koos gelukkig wel steeds het beste gedeelte van de weg, het gedeelte met de minste kuilen: het midden. Net als onze tegenliggers. Op het laatste moment ontwijkten ze elkaar dan om daarna weer het midden op te zoeken. De man naast de chauffeur vulde af en toe het glas aan. Ik heb geen idee wat hij dronk, maar het kwam uit een grote rode jerrycan, zag eruit als water, maar rook naar schoonmaakmiddel.

Maar dit is helemaal niet wat ik wil vertellen. Wat echt boeiend is, is dat ik op weg was naar Moldavië, of eigenlijk: Transnistrië. Transnistrië?? Nooit van gehoord! Ik niet in ieder geval totdat ik in Berlijn was en met iemand sprak die allerlei spookverhalen had gehoord uit dit gebied. Transnistrië is een onafhankelijk ministaatje aan de oostzijde van Moldavië tussen Oekraine en de rivier de Dnjestr. Internationaal wordt dit land door geen enkel ander land en door geen enkele instantie erkend. Toch hebben ze een eigen (niet erkend) parlement, een eigen (niet erkende) president en hun eigen (niet erkende) geld. De hoofdstad van deze ministaat is Tiraspol. Mijn bus was op weg naar Tiraspol.

Ik heb lang getwijfeld of het wel handig zou zijn om door dit gebied te reizen. Ik had ondertussen veel verhalen gehoord van mensen die door dit gebied probeerden te reizen. Sommigen ontraadde me om hierdoorheen te gaan aangezien Transnistrië ook bij geen enkel internationaal verdrag is aangesloten. Ik had ondertussen via Couchsurfing contact gezocht met mensen die in dit gebied wonen. Uiteindelijk werd ik uitgenodigd door Andrey Smolensky, een nieuwslezer voor Radio Transnistria. Hij verzekerde me dat het veilig zou zijn en hij zou voor mijn registratie zorgen (als je langer dan 10 uur in dit land wil zijn moet je je laten registreren bij de migration office).

Bij de grens had ik minder problemen dan verwacht. Al onze bagage ging hier wel door een x-ray en verder moesten we nog een stapel zinloze formulieren invullen en wilden ze heel precies weten waar de man woonde die ik ging bezoeken. Een uur later stond ik met mijn rugzak in Tiraspol. Een stad waarin Lenin nog letterlijk op een voetstuk staat.

Andrey is een echte patriot en hij vertelde me over de situatie in zijn land. „In 1991 heeft Transnitrië de onafhankelijkheid uitgeroepen, maar dit wordt nog steeds door niemand erkend. We zijn economisch totaal onafhankelijk van Moldavië, we hebben ons eigen parlement en ons eigen leger maar de wereld neemt ons niet serieus. Voordat we goederen kunnen exporteren moeten we toestemming vragen aan Moldavië! Daarnaast worden we ook nog eens door de meeste landen geboycot. Kijk, het gaat mij niet eens om die stomme erkenning... it’s about life quality! They don’t give a shit!“.

Andrey moet weer aan het werk, dus hij brengt mij naar het appartement waar ik die nacht kan gaan slapen. Hij laat ook een boek achter dat hij samen met twee anderen heeft geschreven. Het is echt een prachtig boek vol mooie foto’s en verhalen over Transnitrië en een aantal van haar inwoners. Het is duidelijk een propaganda verhaal, maar boeiend.

Die middag ga ik in mijn eentje de stad in. Echt bizar om hier de lange brede schone straten te zien die mij erg doen denken aan beelden uit het oude Sovjet Unie. Waar zie je nu nog een 10-tallen meters hoog standbeeld van Lenin? Hier en daar zie je nog een vlag met een hamer en een sikkel (zodra ik wat foto’s kan uploaden, zal ik het jullie zeker laten zien).

Wat het propaganda boek mij niet vertelde is dat dit land ook het armste land van Europa is. De uitgaven hier zijn echter ook wat lager denk ik... Een fles van 1 liter (goedkope) wodka kost hier 52 eurocent.

Ik kocht nog een kleine pils en ben op mijn kamer nog in het grote propaganda boek gaan lezen tot ik in slaap viel. In slaap in een stad waarover Lenin nog steeds waakt.

Mocht je iets meer willen zien over dit land dan is dit misschien een leuke kleine docu http://www.youtube.com/watch?v=l5A8KtzzzVQ