Oleg woont in de buitenwijken van Odessa. „There where the poor people live“ zoals hij zelf zegt. Zijn appartement is misschien een beetje oud en vervallen, maar verder bijzonder schoon en het ruikt er naar lekker eten. Nog voordat hij me deze ochtend van het station kwam ophalen had hij snel effe een maaltijd in elkaar zitten klussen, omdat hij dacht dat ik wel enorme honger zou hebben. Ik eet normaal niet meer dan een appel als ontbijt, maar het zou onbeleefd zijn deze pan met rijst en groenten, gebakken eieren, brood, bonen in tomatensaus en een schaal vol groenten te weigeren.

Aan de muur van zijn kamer hangt een groot prikbord; zijn dromenbord. Hij heeft het volgeprikt met knipsels uit tijdschriften en kranten. Ik zie plaatjes van onder andere: twee mensen die hand in hand naar een zonsondergang kijken, een miniCooper, een fototoestel, een rugzak, een foto van de Taj Mahal, van een flesje Lacoste parfum en van een verliefd stelletje op een tropisch strand. In het midden van dit alles heeft hij een grote foto geplakt van een enorme stapel geld. Hij verteld me uitgebreid over zijn leven hier en nu en hoe hji zijn leven graag zou willen leven. „Ik snap het niet“ zegt hij „Al mijn vrienden hebben een lange relatie of zijn getrouwd, ze hebben vaak zelfs kinderen en ik blijf maar alleen. Ja, ik heb regelmatig wel eens meisjes die hier blijven slapen, maar na een week voel ik er niks meer voor. Eric, tell me, what should I do?“ Well Oleg... just wait I guess. Tjsa, ik ben niet echt een docterLove die hem hiermee kan helpen denk ik.

Oleg is trouwens een 25 jarige net afgestudeerde nucleair technoloog. Hij wil geen baan in zijn studierichting dus hij teert nu nog een beetje op zijn spaargeld en en is druk op zoek naar een baan die hem wel geschikt lijkt. Zij droombaan is verslaggever ergens in het verre buitenland. Hij wil graag de wereld over reizen en daar ook nog eens betaald voor krijgen ook. Zijn Engels was trouwens redelijk. Hij was de laatste tijd druk bezig om zijn Engels op een hoger niveau te krijgen. Hoe? Met behulp van GoogleTranslate! Hij type de hele dag allelei woorden en zinnen in deze vertaalmachine en probeerde het resultaat zo goed mogelijk te onthouden. Toen we zaterdagavond in een underground Oekrainse bar waren werd het gesprek over politiek en relegie iets te complex. Hij zei dat hij thuis wel zou vertellen wat hij precies bedoelt. Thuis aangekomen pakken we een pils en nemen we plaats achter zijn computer. Hele verhalen begint hij in GoogleTranslate in te voeren. Het resultaat is een raar vertaalde, maar redelijk te begrijpen tekst. In het kort komt het er allemaal op neer dat hij denkt dat Oekraine op korte termijn een keuze zal moeten maken voor meer Europa of meer Rusland. De mensen in het land zijn zeer verdeeld. L’viv is bijvoorbeeld erg Europa-minded terwijl Odessa liever aansluiting zoekt bij Rusland. Hij denkt dat deze tweedeling in de huidige politiek van Oekraine alleen maar groter en groter wordt. „Dat moet een keer fout gaan Eric. Als er afscheidingsbewegingen komen, zullen er ook aanslagen volgen. Ik wil graag naar Europa. Of nee, naar Egypte eerst... en India, de Taj Mahal wil ik zien!“

Oleg was de beste gids van Odessa die ik me had kunnen wensen. Hij heeft me zijn Odessa laten zien, we hebben zijn vrienden ontmoet en mooie verhalen verteld. Oleg zei uiteindelijk dat hij ook graag mijn avontuur op het internet wilde gaan volgen. „Maar Oleg“ zei ik „dat schrijf ik in het Nederlands“.

„Yeah I know Eric, but I use GoogleTranslate“ :-)

Tot slot heb ik hem en zijn vrienden geleerd hoe ze ‘thank you and goodbye’ in het Nederlands moeten zeggen:

Houdoe en bedankt!